از کتاب اقیانوس آلام (نوشته‌ی محمد سهرابی):
کارهای بیرون از خانه را بر عهده‌ی علی گذاشت و به فاطمه گفت که کارهای داخل خانه را انجام بدهد. فاطمه گفته بود: «از این‌که پدرم کارهای مردان را از گردن من برداشت به‌قدری خوشحالم که فقط خدا می‌داند.»
بحارالانوار، ج43، ص81
استاد می‌گفتند (نقل به مضمون با اندکی دخل و تصرف!):
پسر و دختر باید در مراحلِ اولِ آشنایی قبل از ازدواج، وظایف خود را کاملا بشناسند و با هم‌دیگر در میان بگذارند تا برای هر دو طرف کاملا معلوم و واضح شود، مثلا قرار بگذارند کارهای داخل خانه بر عهده زن و کارهای بیرون بر عهده مرد باشد.
مطرح کردن این بحث از آسیبی جلوگیری می‌کند که متاسفانه در طول زندگی بعضی از خانواده‌ها دیده شده است. آسیبی که نتیجه‌ی آن دیالوگ معروفی است از زنِ خانه: «کار من شده همش بشورم و بپزم و بسابم!» این حرف به همان اندازه اشتباه است که مرد بگوید: «من همش باید برم کار کنم و پول دربیارم!». فردی که آگاه به وظایف خود است هیچ‌گاه حق ندارد به‌خاطر انجام کارهایش، منّت بر سر همسر خود بگذارد و یا اعتراضی کند وقتی زن، پختن و شستن را جزئی از وظایف خود بداند و مرد پول درآوردن را. حالا اگر مرد، کاری از کارهای خانه و یا زن، کاری از کارهای بیرون از خانه را انجام بدهد که برایش مقدور است، نه تنها مرتکب اشتباه نشده بلکه این رفتار باعث ایجادِ محبتِ بیشتر در خانواده می‌شود.
طبیعی است اگر زن، شاغل است نوع تقسیم وظایف می‌تواند متفاوت باشد اما اصل این مطلب، صرفا روشن شدن وظایف هر فرد قبل از شروع زندگی مشترک است.