خشونت، خشونت می‌آورد...

یاد بگیر، فلانی همسن توست!

«در بسیاری از موارد، ملامت زیاد، بیشتر نفرت ایجاد می‌کند؛ مثلاً خیلی افراد در تربیت فرزندان این اشتباه را مرتکب می‌شوند. دائماً بچه را ملامت می‌کنند و سرکوفت می‌زنند:‌ فلان بچه هم، هم‏سن توست، ببین چطور پیش رفته، تو خیلی نالایق هستی!؟ خیال می‌کنند با این ملامت‌ها غیرت بچه تحریک می‌شود، در صورتی که در این موارد، اگر ملامت از حدش بگذرد، عکس‌العمل خلاف ایجاد می‌کند. روح او حالت انقباض و فرار پیدا می‌کند و او از نظر روحی بیمار می‌شود و دنبال آن کار هم محال است که برود.»

استاد شهید مطهری

.............................

پ.ن: «اندر آداب انتقاد کردن»، مقاله‌ای کوتاه که بسیار خواندنی است.

انتقادپذیر واقعی!

صحبت ما اینجا نیست:

همیشه بحث در این است که وقتی انتقادی به شما وارد می‌شود آن را بپذیرید و در همان لحظه با طرف مقابل برخورد نکنید و عصبانی نشوید. بر همین اساس افراد به دو دسته تقسیم می‌شوند یا انتقادپذیرند یا خیر!

بحث ما اینجاست که:

دسته‌ی سومی هم وجود دارند. افرادی که به ظاهر انتقاد را پذیرفتند و با خونسردی با منتقدان خود مواجه می‌شوند اما در عمل یا مثل ِ قبل، رفتار می‌کنند یا به طور کل از کار کنار می‌کشند. این افراد بعد از شنیدن انتقادها، قابل تشخیص با انتقادپذیران واقعی نیستند و باید پذیرفتن انتقاد را در عمل آن‌ها بررسی کرد.

در حقیقت می‌توان این فرد را در همان دسته افرادی قرار داد که انتقادپذیر نیستند اما به دلیل اهمیت موضوع، ترجیح دادم به طور مستقل معرفی‌شان کنم.